ده زلال پند (31)

ده زلال پند (31)

*

301-

*

می شوی انگار لیچ

پیش نفس ِ خویش مثل ِ مارپیچ

تو عرق از بهر ِ چه می ریزی ای ساحل نشین!

گر به دریا شور داری، شرّ هیچ،

بر دلت وجدان، سویچ

*

302-

*

آه ، این دل می رود

می کند قهر از زمین دل می رود

از دو سوی آسمان گویا صدایش می کنند

آه ، دیگر آهنین دل می رود

آتشین دل می رود

*

303-

*

آه - از- این روزگار

روزگاری ناکس و ناکردگار

پیش رانَد قوم ِ پُر رویان و اهل ِ آز را

گیرد آن کو گشته اسبش را سوار

زو مدال ِ افتخار

*

304-

*

دل شده درگیرِ شب

خورده زخم ِ بیشمار از تیر ِ شب

من پلنگ ِ پا شکسته، زار و لنگ ِ روزگار

دل، چو شیر افتاده بر زنجیر ِ شب

کشته ی شمشیر ِ شب

*

305-

*

حال ِ تو چونست دل!؟

اندرونت مملو از خونست دل!

در زمینی بس گشاد و آسمانهایی وسیع

خاک سرخ جسم، گلگونست دل!

روح مجنونست دل!

*

306-

*

ای که داری هر اَدا

ای که بنمایی به ناحق حق فدا

داد از آن روزی که اندر دادگاه عدل و داد

بررسی گردی دقیق از ابتدا

قاضی ات باشد خدا

*

307-

*

چون چهارت پنج باد

در پی ِ آن پنج حتماً گنج باد

سربلندی ومقام آسان نمی آید به دست

بهرِ آزادی اگر اشکنج باد

گنج را هم رنج باد

*

308-

*

عشق در فریادها

زود می میرد به دست بادها

اندرون باید خروشد، جام ِ دل جوشد مُدام

لیک در بسیاری از رخدادها

گم شده اوتادها

*

309-

*

گاه باید سرد شد

از بلاجویان ِ آتش طرد شد

ای که سیری از سیاست تشنه بر زیغالِ داد

گاه باید نوکرِ یک مرد شد

با خدا همدرد شد

*

310-

*

مهربانی کن به خلق

همدلی و همزبانی کن به خلق

خلق با کوتاهی ِ خود چون بلندت کرده اند

پس تو هم کوتاه رانی کن به خلق

دیده بانی کن به خلق

*

ایضاح:
دوستانی که تمایل دارند به اطلاعات بیشتری

در خصوص قالب های عروضی سبک زلال دست یابند

به آدرس زیر تشریف ببرند:

Galebezolal500.blogfa.com